Advance
excel Khmerdata
I. ការប្រើប្រាស់ Operator
(+, -, *, /) –Plus sign សញ្ញាបូក(+) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់បូកអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1+A2 រួច Enter
–Minus sign សញ្ញាដក (-) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ដកអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1-A2 រួច Enter
–Multiplication sign សញ្ញាគុណ (*) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គុណអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1*A2 រួច Enter
–Division sign សញ្ញាគុណចែក (/) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ចែកអថេរពីរ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1/A2 រួច Enter
–Exponentaition សញ្ញាស្វ័យគុណ (^) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គិតស្វ័យគុណ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1^A2 រួច Enter
ឧទាហរណ៍ៈ =A1+A2 រួច Enter
–Minus sign សញ្ញាដក (-) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ដកអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1-A2 រួច Enter
–Multiplication sign សញ្ញាគុណ (*) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គុណអថេរពីរ ឬច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1*A2 រួច Enter
–Division sign សញ្ញាគុណចែក (/) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់ចែកអថេរពីរ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1/A2 រួច Enter
–Exponentaition សញ្ញាស្វ័យគុណ (^) ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គិតស្វ័យគុណ ។
ឧទាហរណ៍ៈ =A1^A2 រួច Enter
1. ប្រមាណវិធីប្រៀបធៀប
ប្រៀបធៀបតម្លៃ 2 ដោយសញ្ញា Operator យើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល True or False ។
ប្រៀបធៀបតម្លៃ 2 ដោយសញ្ញា Operator យើងនឹងទទួលបានលទ្ធផល True or False ។
Comparison operator
|
Meaning
|
Example
|
= (equal sign)
|
Equal to
|
A1=B1
|
> (greater than)
|
Greater than
|
A1>B1
|
< (less than sign)
|
Less than
|
A1<B1
|
>= (greater than or equal to
sign)
|
Greater than or equal to
|
A1>=B1
|
<= (less than or equal to sign)
|
Less than or equal to
|
A1<=B1
|
<> (not equal to sign)
|
Not equal to
|
A1<>B
|
- 2. Using Function
–SUM គឺជាការបូកសរុបចំនួនលេខទាំងអស់ចូលគ្នានៅក្នុង
Rang នៃ
Cell ។
Syntax
=Sum(number1,number2, …)
–Count ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់រាប់ចំនួនដែលមាននៅក្នុង Cell ។
=Count(value1, value 2, …)
–Counta គេប្រើសម្រាប់រាប់លេខ ឬអក្សរ លើកលែងតែគ្មានទិន្នន័យប៉ុណ្ណោះ ។
=Counta(value1, value 2, …)
–Countif គេប្រើសម្រាប់គណនាចំនួន តាមការកំណត់លក្ខខ័ណ្ឌនៃ Criteria ។
=Countif(range, Criteria)
–Average គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃកណ្ដាល ឬមធ្យមដែលគេច្រើនប្រើសម្រាប់រកមធ្យមភាគសិស្ស ឬតម្លៃមធ្យមណាមួយ ។
=Average(number1, number2,….)
number1, number2,… គឺជាតម្លៃលេខដែលគិតជាមធ្យមភាគចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
–MAX គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃធំបំផុត ។
=MAX(number1, number2,….)
number1, number2,… គឺជាតម្លៃលេខដែលត្រូវ គិតជាចំនួនធំបំផុត ចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
–MIN គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃតូចបំផុត ។
=MAX(number1, number2,….)
number1, number2,…គឺជាតម្លៃលេខដែលត្រូវ គិតជាចំនួនតូចបំផុត ចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
–Product ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គណនារកផលគុណចំនួនច្រើន ។
=Product(number1, number2, number3….)
–Square ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់រក ឬសការេមួយចំនួន ។
=Sqrt(Number)
–SubTotal ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់បូកសរុបទៅតាមផ្នែក ឬតាមតំបន់ ។
=Subtotal(function_num, ref1, ref2,…)
function_num: ជាលេខរៀងរបស់ function subtotal គឺឋិតនៅលេខរៀងទី៩ ។
ref1, ref2,… ជាទីតាំងរបស់ Cell Address ដែលត្រូវធ្វើការបូកសរុបពី១ ដល់២៩ ។
–Factorial ប្រើសម្រាប់គុណលេខបណ្ដាក់គ្នាដែល Number មិនអាចជាចំនួនអវិជ្ជមានហើយបើសិនជាតម្លៃមិនមែនជាចំនួនគត់ វានឹងកាត់តម្លៃលេខនោះចោលទុកតែចំនួនគត់ ។
=Fact(Number)
–Fixed ប្រើសម្រាប់កំណត់ចំនួនក្បៀសក្រោយទសភាគដោយលើកយកតម្លៃលេខដែលស្តិត នៅពីក្រោយខ្ទង់ជាចំនួនទស្សភាគនៅពេលវាមានតម្លៃធំជាង ឬស្មី៥ នោះគិតតម្លៃវាស្មី១ ។
=Fixed(number,decimals,no_commas)
Number ជាលេខដែលត្រូវកំណត់លើចំនួខ្ទង់ក្រោយទសភាគ
Decimals ជាចំនួនខ្ទង់ក្រោយទសភាគដែលត្រូវកំណត់
No_Commas ជាការកំណត់អោយមានក្បៀស មានន័យថាបើវាយ True វានឹងមិនកំណត់ខ្ទង់ពាន់ឡើយ តែបើវាយ False វានឹងកំណត់អោយ ។
3. If Condition
–IF សម្រាប់សិក្សាលើលក្ខខ័ណ្ឌអ្វីមួយ ដែលលក្ខ័ណ្ឌនោះត្រូវតែមានភាពពិតឬមិនពិត ។
=IF(logical_test, value_if_true, value_if_false)
Logical_test: កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌអោយទិន្នន័យ
Value_if_true តម្លៃនឹងត្រូវបង្ហាញបើលក្ខខ័ណ្ឌពិត
Value_if_false តម្លៃនឹងត្រូវបង្ហាញបើលក្ខខ័ណ្ឌមិនពិត
–AND ឈ្នាប់នឹង(⋀) ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌណាមួយដាច់ខាត និងតម្លៃនៅចន្លោះដាច់ខាត ។
=AND (Logical1, Logical2,… Logical30)
Logical1, Logical2,… Logical30 ជាលក្ខ័ណ្ឌរបស់អនុគមន៍AND ប្រសិនការពិភាក្សា របស់ Logical ទាំង30 នោះវាបង្ហាញលទ្ធផលTrue, ផ្ទុយពីនោះវាបង្ហាញលទ្ធផលFalse) ។
–IF និង AND ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌច្រាសពីគ្នា ។
=IF(AND(Logical1, Logical2), Logical3,…)
–OR ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌណាមួយ (ពិតមួយមិនពិតមួយលទ្ធផល True)
=OR(Logical1, Logical2,… Logical30)
–NOT អនុគមន៍វានឹងបង្ហាញនូវពាក្យ False កាលណាពិភាក្សាទៅពិត ផ្ទុយមកវិញវានឹងបង្ហាញពាក្យ True បើការពិភាក្សាមិនពិត ។
=OR(Logical)
–IF,AND,OR ជាការផ្តុំច្រើនបញ្ចូលគ្នា(IF,AND,OR) ដើម្បីដោះស្រាយលើលំហាត់ដែលស្មុគ្រស្មាញមិនអាចប្រើអនុគមន៍មួយបាន ។
=IF(AND(OR(Logical1, Logical2,… Logical30), Logical2,…),True,False)
–Sumif ប្រើសម្រាប់បូកដោយមានលក្ខខ័ណ្ឌ ។
=SUMIF(range, criteria, sum_range)
Range: ជាបណ្ដុំ Cells ដែលត្រូវ Select
Criteria:ជាលក្ខខ័ណ្ឌដែលត្រូវកំណត់យក
Sum_range: ជាចំនួនឬតម្លៃដែលត្រូវបូកសរុបក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌ (criteria) ។
Syntax
=Sum(number1,number2, …)
–Count ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់រាប់ចំនួនដែលមាននៅក្នុង Cell ។
=Count(value1, value 2, …)
–Counta គេប្រើសម្រាប់រាប់លេខ ឬអក្សរ លើកលែងតែគ្មានទិន្នន័យប៉ុណ្ណោះ ។
=Counta(value1, value 2, …)
–Countif គេប្រើសម្រាប់គណនាចំនួន តាមការកំណត់លក្ខខ័ណ្ឌនៃ Criteria ។
=Countif(range, Criteria)
–Average គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃកណ្ដាល ឬមធ្យមដែលគេច្រើនប្រើសម្រាប់រកមធ្យមភាគសិស្ស ឬតម្លៃមធ្យមណាមួយ ។
=Average(number1, number2,….)
number1, number2,… គឺជាតម្លៃលេខដែលគិតជាមធ្យមភាគចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
–MAX គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃធំបំផុត ។
=MAX(number1, number2,….)
number1, number2,… គឺជាតម្លៃលេខដែលត្រូវ គិតជាចំនួនធំបំផុត ចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
–MIN គេប្រើសម្រាប់រកតម្លៃតូចបំផុត ។
=MAX(number1, number2,….)
number1, number2,…គឺជាតម្លៃលេខដែលត្រូវ គិតជាចំនួនតូចបំផុត ចាប់ពី១តួ ដល់២៥៥តួ ។
–Product ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់គណនារកផលគុណចំនួនច្រើន ។
=Product(number1, number2, number3….)
–Square ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់រក ឬសការេមួយចំនួន ។
=Sqrt(Number)
–SubTotal ត្រូវបានគេប្រើសម្រាប់បូកសរុបទៅតាមផ្នែក ឬតាមតំបន់ ។
=Subtotal(function_num, ref1, ref2,…)
function_num: ជាលេខរៀងរបស់ function subtotal គឺឋិតនៅលេខរៀងទី៩ ។
ref1, ref2,… ជាទីតាំងរបស់ Cell Address ដែលត្រូវធ្វើការបូកសរុបពី១ ដល់២៩ ។
–Factorial ប្រើសម្រាប់គុណលេខបណ្ដាក់គ្នាដែល Number មិនអាចជាចំនួនអវិជ្ជមានហើយបើសិនជាតម្លៃមិនមែនជាចំនួនគត់ វានឹងកាត់តម្លៃលេខនោះចោលទុកតែចំនួនគត់ ។
=Fact(Number)
–Fixed ប្រើសម្រាប់កំណត់ចំនួនក្បៀសក្រោយទសភាគដោយលើកយកតម្លៃលេខដែលស្តិត នៅពីក្រោយខ្ទង់ជាចំនួនទស្សភាគនៅពេលវាមានតម្លៃធំជាង ឬស្មី៥ នោះគិតតម្លៃវាស្មី១ ។
=Fixed(number,decimals,no_commas)
Number ជាលេខដែលត្រូវកំណត់លើចំនួខ្ទង់ក្រោយទសភាគ
Decimals ជាចំនួនខ្ទង់ក្រោយទសភាគដែលត្រូវកំណត់
No_Commas ជាការកំណត់អោយមានក្បៀស មានន័យថាបើវាយ True វានឹងមិនកំណត់ខ្ទង់ពាន់ឡើយ តែបើវាយ False វានឹងកំណត់អោយ ។
3. If Condition
–IF សម្រាប់សិក្សាលើលក្ខខ័ណ្ឌអ្វីមួយ ដែលលក្ខ័ណ្ឌនោះត្រូវតែមានភាពពិតឬមិនពិត ។
=IF(logical_test, value_if_true, value_if_false)
Logical_test: កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌអោយទិន្នន័យ
Value_if_true តម្លៃនឹងត្រូវបង្ហាញបើលក្ខខ័ណ្ឌពិត
Value_if_false តម្លៃនឹងត្រូវបង្ហាញបើលក្ខខ័ណ្ឌមិនពិត
–AND ឈ្នាប់នឹង(⋀) ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌណាមួយដាច់ខាត និងតម្លៃនៅចន្លោះដាច់ខាត ។
=AND (Logical1, Logical2,… Logical30)
Logical1, Logical2,… Logical30 ជាលក្ខ័ណ្ឌរបស់អនុគមន៍AND ប្រសិនការពិភាក្សា របស់ Logical ទាំង30 នោះវាបង្ហាញលទ្ធផលTrue, ផ្ទុយពីនោះវាបង្ហាញលទ្ធផលFalse) ។
–IF និង AND ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌច្រាសពីគ្នា ។
=IF(AND(Logical1, Logical2), Logical3,…)
–OR ប្រើសម្រាប់កំណត់លក្ខខ័ណ្ឌណាមួយ (ពិតមួយមិនពិតមួយលទ្ធផល True)
=OR(Logical1, Logical2,… Logical30)
–NOT អនុគមន៍វានឹងបង្ហាញនូវពាក្យ False កាលណាពិភាក្សាទៅពិត ផ្ទុយមកវិញវានឹងបង្ហាញពាក្យ True បើការពិភាក្សាមិនពិត ។
=OR(Logical)
–IF,AND,OR ជាការផ្តុំច្រើនបញ្ចូលគ្នា(IF,AND,OR) ដើម្បីដោះស្រាយលើលំហាត់ដែលស្មុគ្រស្មាញមិនអាចប្រើអនុគមន៍មួយបាន ។
=IF(AND(OR(Logical1, Logical2,… Logical30), Logical2,…),True,False)
–Sumif ប្រើសម្រាប់បូកដោយមានលក្ខខ័ណ្ឌ ។
=SUMIF(range, criteria, sum_range)
Range: ជាបណ្ដុំ Cells ដែលត្រូវ Select
Criteria:ជាលក្ខខ័ណ្ឌដែលត្រូវកំណត់យក
Sum_range: ជាចំនួនឬតម្លៃដែលត្រូវបូកសរុបក្នុងលក្ខខ័ណ្ឌ (criteria) ។
II. Date Function
–Today: សម្រាប់បញ្ចូលកាលបរិច្ឆេទបច្ចុប្បន្ន
។
=TODAY()
–Now: សម្រាប់ដាក់ជាថ្ងៃ
ខែ ឆ្នាំ ឬម៉ោងបច្ចុប្បន្ន អាស្រ័យលើការ format
របស់យើង ។
=NOW()
–Month: សម្រាប់មើលខែទីប៉ុន្មាន
។
=MONTH(11/October/2011) លទ្ធផលគឺខែ 10
–Edate: សម្រាប់រកថ្ងៃ ខែ
ឆ្នាំ មុនថ្ងៃណាមួយ ។
=EDATE(srart_date,months)
–Day: សម្រាប់បំលែងពីលេខនៃប្រព័ន្ធ
ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ ទៅជាចំនួនលេខទូទៅ ។
=Day(serial_number)
–Days360: សម្រាប់រាប់ចំនួនថ្ងៃ
ខែ ឆ្នាំ នៃកាលបរិច្ឆេទ ។
=Days360(srart_date, end_date,method)
start_date: ជាកាលបរច្ឆេទនៃការចាប់ផ្តើម
end_date: ជាកាលបរិច្ឆេទនៃការបញ្ចប់
method: ជាកន្លែងកំណត់ True or False
–Year: សម្រាប់បំលែងពីលេខនៃប្រព័ន្ធថ្ងៃខែឆ្នាំ
ទៅជាចំនួនលេខទូទៅ ។
=Year(serial_number)
–Weekenum: សម្រាប់ប្រើបង្ហាញចំនួនអាទិត្យ
។
=WEEKNUM (serial_number,return_type)
–Networkday: រកថ្ងៃធ្វើការ
ចន្លោះថ្ងៃចាប់ផ្ដើម និងថ្ងៃបញ្ចប់ការងារដោយមិនគិតថ្ងៃសំរាក និងចុងសប្ដាហ៍។
= Networkday (srart_date, end_date,holidays)
–Minute: សម្រាប់គណនារកនាទី
(ជាចំនួនគត់ពី១ ដល់៥៩) ។
=Minute(serial_number)
–Nested of Hour and Minute Function
=Minute(serial_number)/60+Hour(serial_number)
–Date Fucntion: ជាអនុគមន៍បង្ហាញតំលៃលេខ
ឬ ថ្ងៃ ខែ ឆ្នាំ ទៅតាមការប្រើប្រាស់នៅក្នុង Microsoft
Office Excel ។
=Date(Year,Month,Day)
–Nested of Logical and
Date/Time
–ការផ្គុំអនុគមន៍ IF
and Days360: ជាការផ្គុំរវាងអនុគមន៍ទាំងពីរនេះ
គឺដើម្បីដោះស្រាយលើលំហាត់ដែលទាក់ទងនឹងLogical
and Day ហើយអនុគមន៍ទាំងពីរនេះមានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នា
។
=IF(Days360(start date,end date))
–ការផ្គុំអនុគមន៍ IF
and Hour and Minute: ជាការផ្គុំរវាងអនុគមន៍ទាំងបីនេះ
គឺដើម្បីដោះស្រាយលំហាត់ទាក់ទងនឹងម៉ោង ។
=IF(hour(serial_number)+minute(serial_number)/60),True,False))))
1. Text Funtion
–Upper: បំលែងពីអក្សរតូចធំទៅអក្សរធំទាំងអស់ ។
=UPPER(text)
–Lower: បំលែងពីអក្សរតូចធំទៅអក្សរតូចទាំងអស់ ។
=LOWER(text)
–Proper: បំលែងអក្សរតូចធំទៅអក្សរធំនៅដើមឃ្លា ។
=Proper(text)
–Concatenate: សម្រាប់តភ្ជាប់តួអក្សរពីcell ពីរបីឬច្រើនផ្សេងៗគ្នាអោយមានតែតួអក្សរមួយឃ្លាក្នុងcellតែមួយ ។
=Concatenate(text)
–Trim: ប្រើសម្រាប់កាត់ Space ដែលលើសពី១ ដង ។
=TRIM(text)
–Left: ស្រង់តួអក្សរយកចេញពីខាងឆ្វេង ។
=LEFT(text,num_chars)
–Right: ស្រង់តួអក្សរយកចេញពីខាងស្ដាំ ។
=RIGHT(text,num_chars)
–Len: ប្រើសម្រាប់រាប់ចំនួនតួអក្សរគិតទាំង space ។
=LEN(text)
–Mid: ប្រើសម្រាប់កាត់យកតួអក្សរពីត្រឹមណា ហើយប៉ុន្មានតួ
។ =MID(text,start_num,num_chart)
–Find: រកលំដាប់តួអក្សរ ឬពាក្យនៅក្នុង Text ។
=FIND(find_text,within_text,start_num)
–Search: គឺជាការរកមើលលំដាប់តួអក្សរ
ឬពាក្យនៅក្នុងអត្ថបទ ។
=SEARCH(find_text,within_text,start_num)
–Dollar: សម្រាប់ Format
លេខអោយទៅជារូបិយប័ណ្ណដុល្លាអាមេរិក ។
=Dollar(number,decimal)
–Exact: សម្រាប់ប្រៀបធៀបរវាងតម្លៃពីរ ។
ប្រសិនបើតម្លៃទាំងពីរដូចគ្នាវានឹងបង្ហាញតម្លៃគឺ True
ផ្ទុយមកវិញគឺ False
។
=EXACT(Text,Text)
–Text: បំលែងតម្លៃលេខទៅជាអក្សរទៅតាមការ Format ចង់បាន ។
=Text(text,format_text)
2. ការគ្រប់លើទិន្នន័យ
–ការស្វែងរកទិន្ន័ដោយប្រើ Lookup
=LOOKUP(lookup_value,lookup_vector,result_vector)
lookup_value: ជាតម្លៃដែលត្រូវស្វែងរក
value,lookup_vector: ជាសំណុំ Cell ដែលអាចផ្ទុកនូវតម្លៃដែលយើងចង់ស្វែងរក
result_vector ជាលទ្ធផលដែលគេចង់បង្ហាញចេញនៅពេលជួបនូវតម្លៃចង់ស្វែងរក
–ការស្វែងរកទិន្នន័យដោយប្រើ HLookup
HLookup ផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យយើងស្វែងរកទិន្ន័យក្នុងជួរដេកទី១ នៃជួរឈរមួយរួចបោះចេញនូវ
តម្លៃមួយដែលស្ថិតក្នុងជួរដេកណាមួយ
ដែលអ្នកបានកំណត់ក្នុងជួរឈរដដែល ។
=LOOKUP(lookup_value,table_array,row_index_num,range_lookup)
lookup_value: ជាតម្លៃដែលត្រូវស្វែងរក
table_array: ជាតារាងទិន្ន័យដែលផ្ទុកទិន្ន័យដែលត្រូវរក
row_index_num: ជាលេខជួរដេកដែលត្រូវបោះចេញនូវតម្លៃ
range_lookup: ជាតម្លៃ True ឬ False ប្រសិនបើដាក់ True នោះកម្មវិធីនឹងយក
តម្លៃ ប្រហែល ពោលគឺតម្លៃ ដែលតូចជាងបន្ទាប់តម្លៃដែលត្រូវរក ក្នុងករណីដែលរកមិនឃើញ
នូវតម្លៃដែលត្រូវរក ។ តែចំពោះ Falseបើកម្មវិធីរកមិនឃើញ នោះវានឹងបោះចេញនូវ កំហុស ។
–ការស្វែងរកទិន្ន័ដោយប្រើ VLookup
VLookup ផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យយើងស្វែងរកទិន្ន័យក្នុងជួរដេកទី១
នៃតារាងទិន្ន័យ រួចបោះមកវិញនូវទិន្ន័យក្នុងជួរដេកដដែលនៃជួរឈរដទៃ ។
=VLOOKUP(lookup_value,table_array,col_index_num,range_lookup)
lookup_value: ជាតម្លៃដែលត្រូវស្វែងរក
table_array: ជាតារាងទិន្ន័យដែលផ្ទុកទិន្ន័យដែលត្រូវរក
col_index_num: ជាលេខជួរឈរដែលត្រូវបោះចេញនូវតម្លៃ
ប្រសិនបើកម្មវិធីរកឃើញនូវតម្លៃដែលគេចង់រក ។
range_lookup: ជាតម្លៃ True ឬ False ប្រសិនបើដាក់ True នោះកម្មវិធីនឹងយក តម្លៃ ប្រហែល ពោលគឺតម្លៃ ដែលតូចជាងបន្ទាប់តម្លៃដែលត្រូវរក
ក្នុងករណីដែលរកមិនឃើញ នូវតម្លៃដែលត្រូវរក
។ តែចំពោះ Falseបើកម្មវិធីរកមិនឃើញ នោះវានឹងបោះចេញនូវ កំហុស ។
–ការប្រើប្រាស់ Hyperlink
Hyperlink ផ្តល់លទ្ធភាពឱ្យយើងបើកឯកសារមួយដែលត្រូវបានរក្សាទុកលើ Server, intranet
ឬ Internet ។
Hyperlink(link_location,friendly_name)
link_location: គឺជាទីតាំងនៃឯកសារដែលត្រូវបើក ។
វាអាចជាទីតាំងមួយនៅក្នុង wordbook ដូចជា cell ឬ range of cells ឬ bookmarkវាអាចជា នៅក្នុង Ms.Word ។
friendly_name: ជាតួអក្សសំរាប់ចុចឆ្ពោះទៅកាន់ទីតាំងនៃឯកសារ
។
The
End
No comments:
Post a Comment